Είχα πρόσφατα μια συνάντηση (πριν τις εκλογές), σε μια εκδήλωση, μια συζήτηση με υποψήφιο βουλευτή και του έλεγα ότι την Δευτέρα μετά τις εκλογές θα έχει ως τίτλους των εφημερίδων «Νικητής ή αποχή» και τελικά δεν έπεσα έξω.. Τώρα θα μου πείτε πως το ήξερα. Με μερικές δημοσκοπήσεις που είχαμε ONLINE (στο διαδίκτυο , και συγκεκριμένα στην ιστοσελίδα μας και στο διαδίκτυο) με ερωτήσεις σχετικές με τις εκλογές και επίσης τι θα έκαναν τελικά οι ψηφοφόροι . Με τα αποτελέσματα που είχαμε μπροστά μας συμπεράναμε ότι ένα μεγάλο ποσοστό (πέραν του 15% ΔΕΝ θα πήγαινε να ψηφίσει ή ΔΕΝ είχαν αποφασίσει (μέχρι τις τελευταίες μέρες) τι θα ψήφιζαν. Η μια από αυτές τις online δημοσκοπήσεις ξεπέρασε τις 11,000 ψήφους έτσι θεωρήσαμε ότι ήταν αρκετά αξιόπιστο ως δείγμα. Φυσικά σε καμία περίπτωση δεν πιστέψαμε ότι αυτό το ποσοστό θα έφτανε και θα ξεπερνούσε το 20% αγγίζοντας τελικά το 21.3% (113216 ψηφοφόροι). Εδώ ίσως πρέπει να τονίσουμε και τα ποσοστά για τα ΛΕΥΚΑ 1.19% (4969 Ψηφοδέλτια) και επίσης τα ΑΚΥΡΑ 2.08% (8701 ψηφοδέλτια).
Οι πιο πάνω κατηγορίες των ψηφοφόρων, που δεν συμμετείχαν πραγματικά στην εκλογική διαδικασία, διαχωρίζονται σε
- Ψηφοφόρους οι οποίοι ΔΕΝ ασχολούνται με την πολιτική (για πολλούς και διάφορους λόγους) (οι περισσότεροι ΔΕΝ πήγαν να ψηφίσουν)
- Ψηφοφόρους οι οποίοι ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΛΕΥΚΟ ως ένδειξη διαμαρτυρίας
- Ψηφοφόρους οι οποίοι ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΑΚΥΡΟ. Αρκετά από τα ΑΚΥΡΑ δεν είναι άκυρα λόγω άγνοιας αλλά είναι άκυρα , λόγω του ότι αναγράφονται συνθήματα ή άλλη γίνεται χρήση άλλης φρασεολογίας, ή σχημάτων.
Αν τα συνυπολογίσουμε όλα μαζί (άκυρα+ Λεύκα) τότε οι ΜΗ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΝΤΕΣ για το αποτέλεσμα των εκλογών το ποσοστό αυτό φτάνει το ποσοστό του 24.57%!! Δηλαδή ένας (1) στους 4 συνανθρώπους μας ΔΕΝ ενδιαφέρετε για την πολιτική και έχουμε την πλέον (είναι πολύ δημοφιλής τον τελευταίο καιρό) την φράση «η απαξίωση της πολικής»
Φυσικά με τον ένα ή το άλλο τρόπο δεν θα έλεγα ότι ενδιαφέρει (ιδιαίτερα τα μεγάλα κόμματα) ή παίζει και κανένα ρόλο για το τελικό αποτέλεσμα, για τον διαμοιρασμό της εξουσίας, εάν κάποιοι ψήφισαν λευκό , άκυρο ή δεν ψήφισαν καθόλου. Τα ποσοστά που θα πάρουν τα κόμματα θα είναι λίγο πολύ τα ίδια και ο αριθμός των βουλευτών λίγο πολύ το ίδιος (με εξαίρεση τα μικρά κόμματα)
Από πού πηγάζει όμως αυτή η «απαξίωση»; . Με λύπη είδα όλα τα κόμματα και τους υποψηφίους (με μετρημένες στο ένα χέρι εξαιρέσεις) να βασίζουν την προεκλογική εκστρατεία σε συνθήματα χιλιοειπωμένα από διάφορους, με πολλούς τρόπους με θέματα όπως (ομοσπονδία, συνομοσπονδία, Κυπριακό, σταθμισμένη ψήφος, εκ περιτροπής προεδρία, ευρωπαϊκή λύση, οικονομία, ανάπτυξη, κοινωνικό κράτος, ανεργία, περιβάλλον κλπ). Τα ίδια συνθήματα τα άκουγες και από το Α κόμμα και από το Β και από το Γ.
Εκείνο όμως το πιο σημαντικό και έχουμε την «απαξίωση της πολιτικής» είναι ότι οι περισσότεροι βάσισαν την εκστρατεία τους όσαν να ήταν υποψήφιοι βουλευτές για ολόκληρη την ημικατεχόμενη Κύπρο. Το καθήκον του βουλευτή (σε κάθε επαρχία) είναι να προωθεί την ανάπτυξη και την ευημερία της επαρχίας τους σε πολλά επίπεδα και επίσης να προωθεί ιδέες για την γενικότερη ανάπτυξη και πρόοδο. Για παράδειγμα ακούγαμε για «ανάπτυξη», η ανάπτυξη ως έννοια (η οποία σημαίνει και νέες θέσεις εργασίας) είναι πολύ διαφορετική για την επαρχία Πάφου σε σχέση με την επαρχία Λευκωσίας. Θα μου πει κάποιος ότι ναι μεν αλλά… Το σημαντικό όμως είναι ότι εκείνο που ΑΓΓΙΖΕΙ τον κάθε ΨΗΦΟΦΟΡΟ είναι τα έργα και οι προτάσεις τα οποία τον αφορούν ΑΜΕΣΑ. Και ΑΜΕΣΑ σημαίνει προτάσεις που τις νιώθει κοντά του , που νιώθει ότι θα κάνουν διαφορά για την ζωή του. ¨Οι γενικολογίες για Ανάπτυξη , πρόοδο κτλ δεν άγγιξαν τους ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ (οι οποίοι στο μεγαλύτερο ποσοστό είναι ΝΕΟΙ(και ιδίως άνεργοι) με αποτέλεσμα την ΑΠΟΧΗ τους ή την διαμαρτυρία τους. Ο ψηφοφόρος θα ΨΗΦΙΣΕΙ κάποιο ο οποίος έχει καθαρό λόγο, και προτάσεις οι οποίες τον επηρεάζουν ΑΜΕΣΑ, στο κοντινό του περιβάλλον, στο περιβάλλον το οποίο ζει.
Αρκετοί προσπάθησαν να προσεγγίσουν τους ΝΕΟΥΣ ψηφοφόρους με το να εκμεταλλευτούν το διαδίκτυο, προωθώντας την υποψηφιότητα τους μέσω (ιστοσελίδων και σελίδων κοινωνικής δικτύωσης) . Αρκετοί υποψήφιοι όμως θα έχουν ανακαλύψει τώρα ότι δεν μπορεί κάποιος από την μια μέρα στην άλλη να μπει στο FACEBOOK να κάνει χιλιάδες φίλους και LIKEs να περιμένει ότι θα βγει. Οι χιλιάδες αυτοί «φίλοι» μπορεί να μην ήταν καν φίλοι. Μπορεί να ήταν απλά περίεργοι οι οποίο θέλουν να ακούσουν τι θα πει κάποιος για να τον αντικρούσουν ή ακόμη «φίλοι» για προώθηση των δικών τους προϊόντων ή συμφερόντων. Όταν κάποιος πολιτικός μπει στις σελίδες κοινωνικής Δικτύωσης πρέπει να είναι ο ίδιος 100% και όχι κάποια παιδιά που ίσως (φιλότιμα) θέλουν και πιστεύουν ότι μπορούν να τον βοηθήσουν. Πρέπει ο πολιτικός να είναι έτοιμος να ΑΚΟΥΣΕΙ, να ΑΦΟΥΚΡΑΣΤΕΙ τις διαφορετικές φωνές, την θετική γνώμη την αρνητική κριτική. Πρέπει να είναι ΕΤΟΙΜΟΣ να κάνει διάλογο και να είναι έτοιμος να δώσεις πειστικές απαντήσεις, εάν θέλει να κερδίσει τον ψηφοφόρο. Εάν δεν είναι ο ίδιος 100% τότε το πιο πιθανό είναι ότι θα του προκαλέσει ζημιά. Προφίλ υποψηφίων τα οποία απλά ανακοίνωναν κάποιες εκδηλώσεις δεν θα έλεγα ότι βοηθούν. Το σίγουρο είναι όμως είναι ότι μέσω των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης υπάρχει η δυνατότητα αμφίδρομης επικοινωνίας μεταξύ του πολιτικού και του ψηφοφόρου. Να είστε σίγουροι ότι στην σημερινή κοινωνία είναι αναγκαία η επικοινωνία με τους ψηφοφόρους και οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης είναι ένα μέσο που δίνει αυτή την ευκαιρία.
Η επικοινωνία αυτή πρέπει όμως να βασίζεται και στην πραγματική δικτύωση του υποψηφίου με τους ψηφοφόρους. Υπάρχουν χαρακτηριστικά παραδείγματα στα οποία υποψήφιοι επανεξελέγησαν βουλευτές χωρίς να τραπεζώσουν, χωρίς να φτιάξουν ιστοσελίδες, χωρίς να μπουν στο FACEBOOK. Και το πέτυχαν αυτό με την προσωπική επαφή με τους ψηφοφόρους. Φυσικά αυτή η «δικτύωση» πολλές φορές αφαιρεί ή μειώνει τη πιθανότητα να βγει κάποιο νέο πρόσωπο ως βουλευτής έστω και εάν έχει όλες τις δυνατότητες για να προσφέρει πραγματικά από τη θέση του στην περίπτωση που εκλεγεί. Η δικτύωση αυτή φυσικά αρκετές φορές απλώνει και τα πλοκάμια της στις πελατειακές σχέσεις οι οποίες είναι πολύ σημαντικές – έστω και εάν πολλοί φωνάζουν ότι δεν τις ασπάζονται. Ο ψηφοφόρος εάν ξέρει ότι κάποιος «βοηθά» τότε θα τον ψηφίσει γιατί πιστεύει ότι όταν τον χρειαστεί θα είναι εκεί. Φυσικά υπάρχει και η δικτύωση ΜΕΣΑ στα ίδια τα κόμματα (στα κατώτερα επίπεδα) η οποία δεν είναι εύκολο να γίνει αντιληπτή, προς τα έξω, και έτσι προωθούνται με το ένα ή τον άλλο τρόπο (ανεπίσημα φυσικά) συγκεκριμένες υποψηφιότητες.
Φυσικά εκείνο που φάνηκε τελικά, είναι ότι η δικτύωση της τελευταίας στιγμής (η πραγματική δικτύωση ή και μέσω του διαδικτύου) δεν φέρνει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ο περισσότερος κόσμος και ο απλός ψηφοφόρος στην περίπτωση που προσεγγιστεί από κάποιο υποψήφιο θα αναρωτηθεί και θα πει «τόσο καιρό που ήταν; Τώρα μας θυμήθηκε, που έχει εκλογές;». Φυσικά αυτό όλοι το ξέρουν αλλά είναι πολύ δύσκολο να το αποφύγει κάποιος υποψήφιος. Και όπως όλοι ξέρουμε είναι αναμενόμενο ο υπερβολικός ζήλος για δικτύωση ίσως φέρνει και τα αντίθετα αποτελέσματα.
Κάτι άλλο σχετικό που απωθεί τον κόσμο να ασχοληθεί με τις εκλογές είναι οι «κοκορομαχίες». Ο κόσμος πραγματικά έχει κουραστεί να ακούει τα ίδια και τα ίδια, που σε τελική ανάλυση δεν οδηγούν πουθενά. Το σίγουρο είναι ότι με τις «κοκορομαχίες» ο λόγος των πολιτικών, ‘οπως προβάλλεται πολλές φορές από τα ΜΕΣΑ (media), φθάνει στα αυτιά του κόσμου αλλοιωμένος. Πρέπει η πολιτική να είναι ένας χώρος στο οποίο ΠΡΕΠΕΙ ο πολιτικός να εκφράσει καθαρές σκέψεις και να μεταφέρει στον ψηφοφόρο χωρίς παράσιτα αυτό που θέλει. Ο καθαρός όμως λόγος και οι σκέψεις δεν είναι τόσο ξεκάθαρος ή τουλάχιστον δεν φτάνει καθαρά στα αυτιά του πολίτη. Έλαβα πρόσφατα σε μια ONLINE έρευνα «εκλογική πυξίδα Κύπρου» και πραγματικά σε πολλές ερωτήσεις /απαντήσεις στο τέλος της έρευνας ανακάλυψα ότι δεν ήξερα τις απαντήσεις που έδωσε το κάθε κόμμα, έστω και εάν πίστευα ότι θα ήμουν κοντά στη σωστή απάντηση. Φανταστείτε τώρα ένα νέο ψηφοφόρο να ακούει χίλια δυο πράγματα τα οποία δεν κατανοεί, τα οποία δεν φτάνουν στα αυτιά του ξεκάθαρα, δεδομένου ότι φτάνουν σε αρκετές περιπτώσεις μέσω κοκορομαχιών. Θα έχουμε το «χαμένοι στην μετάφραση» « lost in translation» και να είστε σίγουροι ότι άλλα θα θέλουν να πουν οι πολιτικοί και άλλα θα καταλαβαίνει ο απλός ο κόσμος.
Εκείνο που πρέπει να γίνει και ίσως χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια από τους πολιτικούς (σε όλα τα επίπεδα) είναι η κατανόηση της έννοιας του «εκείνοι» και «εμείς». «εκείνοι» είναι οι πολιτικοί, που κατά τον μέσο ψηφοφόρο «καλά την έχουν» και συνοδεύουν αυτή τη φράση με άλλες φράσεις όπως «μόνο για την καρέκλα ενδιαφέρονται «κλπ. Το «Εμείς» είναι ο απλός κόσμος, που «ανέχεται» την κατάσταση και νιώθει ανήμπορος να κάνει κάτι. Πρέπει να πιστέψει ο απλός ο κόσμος ότι ΜΠΟΡΕΙ να αλλάξει την κατάσταση, ότι μπορεί και ό ίδιος να πει τη γνώμη του και να ακουστεί. Εάν δεν το πιστέψει η ΑΠΑΞΙΩΣΗ θα συνεχιστεί.
Τέλος θα ήθελα να ευχηθώ κάθε επιτυχία σε όλους τους νέους βουλευτές. Το έργο τους είναι δύσκολο, και τους εύχομαι κάθε δύναμη για να πετύχουν τους στόχους τους για το καλό της πατρίδα μας. Ελπίζω να ακούσουν έστω και ένα μέρος από τα πιο πάνω θεωρώντας την όλη κριτική καλόπιστη.
*Ο κ. Γιώργος Γεωργίου (B.Eng, (Hons), MSc
Διευθυντής Novatex Solutions Ltd
(Στάλθηκε για δημοσίευση στις 23/5/2011)
(Στάλθηκε για δημοσίευση στις 23/5/2011)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου