ΛΕΥΚΩΣΙΑ Λεωφόρος Καλλιπόλεως Πρωί, Απέναντι απο τα CAFE. Εγώ παίζω (4.5 ετών) με το μικρότερο μου αδελφό (3 ετών) στη αυλή (αν θυμάμαι καλά μέσα σε ανθώνες... με τα χώματα, αυτοκινητάκια). Τα αυτοκίνητα περνάνε από το δρόμο (το σπίτι είχε μπροστά και πίσω δρόμο) και εμείς συνεχίζουμε το παιγνίδι μας..
Ξαφνικά εκείνο που μου τραβάει την προσοχή ήταν τα ΤΑΝΚΣ (τετράτροχα) τα οποία περνούσαν εκείνη τη στιγμή από το δρόμο...
> Μάμμα Μάμμα, Έλα να δείς τα ΤΑΝΚΣ!!.. της Φωνάζω
> Μάμμα, Μάμμα Έλα
Εκείνη συνεχίζει τις δουλειές της στο σπίτι χωρίς να δίνει σημασία..
Τα ΤΑΝΚΣ πέρασαν , εμείς συνεχίζαμε το παιγνίδι μας...
Σε λίγο ακούστηκαν κάποιες εκρήξεις και κάποιοι πυροβολισμοί, οι οποίοι δεν έλεγαν να σταματήσουν.....
Μπήκαμε γρήγορα στο σπίτι... Κρυφτήκαμε στη Κουζίνα (αν δεν κάνω λάθος) και προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει...
Ο πατέρας μου είχε ήδη φύγει για δουλεία για το υπουργείο.. Ήμασταν μόνοι... χωρίς αυτοκίνητο, χωρίς κινητά , χωρίς, χωρίς..
Ανησυχίες πολλές.. Εμείς φοβισμένοι... η μάνα μου να προσπαθεί να μας καθησυχάσει. ή μάλλον καλύτερα προσπαθούσε να καθησυχάσει τον ίδιο της τον εαυτό .. Ο άντρας της να λείπει... στη Δουλειά . και ο αδελφός της να είναι στρατιώτης..
Ανοίγοντας το ραδιοφωνάκι (ΡΙΚ).... προσπαθούμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει...
Δεν είναι εύκολο όμως να συνειδητοποιήσουμε τι συμβαίνει, τι σημαίνει, και τι θα προκαλέσει αυτό το γεγονός για την υπόλοιπη μας ζωή...
Το άρθρο γράφτηκε στο FACEBOOK στις 15 Ιουλίου 2012
http://on.fb.me/YsWavX
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου